စိတ္အားငယ္ျခင္းနဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတို႕ရဲ႕ အင္ဂ်င္မ်ား

မိုးေကာင္းကင္ဟာ စိမ္းေနတယ္။ စိမ္းေနျခင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕သိဖို႕ ဘာစာအုပ္မွလည္း
မရွိဘူး။ မိုးရြာေနတာ ဘယ္တုန္းကမွ မတိတ္ခဲ့ဘူး။ ေယာက္်ားသံုးေယာက္ရွိတာ၊ ေလးေယာက္
စကားေျပာေနၾကတယ္။ မိန္းမ တေယာက္ဟာ လွ်ာေအာက္မွာ တီေကာင္ေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုတစ္ပံု
သယ္ေဆာင္ထားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္မေရာက္ေသးပဲ ကၽြန္ေတာ္ဝင္ေျပာမိျပန္ျပီ။ အခ်ိဳး
အစားေတြဟာ ကိုးလိုးကန္႕လန္႕၊ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြ ၾကမ္းတမ္း။ မိုးေကာင္းကင္ဟာ
စိမ္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သားသမီးေတြရဲ႕ အမည္နာမေတြ သိရဖို႕ ဘာစာအုပ္မွလဲ မရွိဘူး။
အရုပ္တစ္ရုပ္ကို ေပြ႕ပိုက္ထားတဲ့ ေယာက္်ားအေလာင္းတစ္ေလာင္း ကို ခင္ဗ်ား သတိျပဳမိလား။
သူမ အဲသေလာက္ ေအာ္ရတာ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားၾကည့္ဖူးလား။ ျပီးေတာ့ ဘာ
ျဖစ္လို႕၊ ဥပမာေပါ့ေနာ္၊ ရုပ္တုေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းေတြကို ဖယ္ရွားျပီး ေဆးရံုေအာက္က ေျမတိုက္ခန္းထဲ
သိမ္းလိုက္သလဲ။ မိုးေကာင္းကင္ဟာ စိမ္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုလမ္းေၾကာင္းျပဖို႕ ဘာစာအုပ္မွ
မရွိဘူး။ တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ ပံုမွန္ပါပဲ။ သူ႕ကားသူ ဘယ္မွာ ပါကင္ထိုးခဲ့မွန္း မသိေတာ့လို႕
သူ႕တိုက္ခန္းဆီသူ ျပန္ျပန္သြားရတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္စားပြဲေပၚမွာ လိုက္နာရမယ့္ လမ္းညႊန္ခ်က္တစ္စံု
တင္ထားတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အသက္ရွဴကိရိယာဟာ မဖြံ႕ျဖိဳးတဲ့အတြက္ ပလာဇာေပၚဝဲေနတဲ့ အဂၤေတႏု
မိုးတိမ္နံရံေဘးမွာပဲ ကပ္ေမာင္းႏွင္ဖို႕ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႕သတ္ခံထားရတယ္။ မိုးေကာင္းကင္ ဟာ
အစိမ္းေရာင္စြက္ မီးခိုး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခင္ဗ်ားဆီ အခိုင္အမာလာေျပာတယ္။ သူဟာ
ခင္ဗ်ားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါတဲ့။

ေဂ်ာ္န္ ေယာဝ္

John Yau ‘ Engines of Gloom and Affection ’

Translated by Zayyar Linn