ငါ့ကို ဘယ္သူမွ ကိုယ္စားမျပဳဘူး

ဘယ္မွေရြ႕မသြားတဲ့ ခံုတန္းလ်ားမွာ မင္းနဲ႕ငါ အတူထိုင္၊ နံရံေတြေငး
ပြဲခ တတ္ႏိုင္ရင္ မေလးလား၊ ကိုးရီးယားလား၊ ဒူဘိုင္းလား၊ ေဆာ္ဒီလား
လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ရမွာပဲ ေသြးလည္ပတ္မွဳဟာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးမွ မဟုတ္တာ
ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႕ ေရခဲ့မုန္႕ ျခင္ေဆးေခြထဲမွာ မ်က္လံုးတစ္လံုး မဲေပါက္သလို
ကိုယ့္ေရတြင္းေလး ကိုယ္တူးျပီး ကိုယ့္ထံုးေရ ကိုယ္ၾကည့္ၾကက္ေသာက္
အထံုပါလာေတာ့ အကြက္ခ်ထားတဲ့ျမိဳ႕သစ္မွာ အကြက္က်က်ဘဝနဲ႕
မနက္ဆို ေနထြက္သြားတယ္ ညေနဆို ေနဝင္လာတယ္ သဘာဝဟာ
ပလပ္စတစ္စံေတာ္ခ်ိန္နဲ႕ ဘာသင္တန္းတက္ထားလဲ ဘာလက္မွတ္ရွိလဲ
လမ္းေဘး အမဲအူျပဳတ္တစ္ခြက္နဲ႕ တရုတ္လုပ္ ‘မိတ္အင္ဂ်ပန္’ နာရီနဲ႕
အာဖဂန္မွာ စစ္ျဖစ္ေနတယ္ အာဖဂန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပ ေနတယ္
ဆိုသူကဆိုတယ္ တီးသူက တီးတယ္ ကသူက က တယ္ ငါ ပန္းရံသမားပါ
ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ ငါ့ ခံစားခ်က္ ငါထည့္ေရးရင္ မဖြယ္မရာမ်ား ျဖစ္မလား
မိသားစု ေရနံတြင္းကေလးဟာ နက္သထက္ နက္လာတယ္ ေအးေဆးပါ
ျမိဳ႕သစ္သား အခ်င္းခ်င္းပဲ သားၾကီးရာ အသြားအျပန္ကားခေလးသာရွိရင္
ျမိဳ႕ၾကီးကို အခ်ိန္ပိုင္း တက္သိမ္းလို႕ရတယ္ မင္းလည္း ငယ္မွ မငယ္ေတာ့တာ
ငါတုိ႕ဟာ ကဗ်ာေတြပဲျဖစ္ရမယ္ အသံုးခ်တန္ဘိုးမွ မရွိၾကတာ
ႏွလံုးေသြးေၾကာတစ္ေခ်ာင္းပိတ္ျပီး လွ်ပ္စစ္ဓါတ္လည္း မထုတ္လုပ္ႏိုင္
ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ ေဂဟ စံနစ္လည္း ပူေႏြးလာျပီ သူငယ္ခ်င္း
ေဆာက္လုပ္ေရးလား၊ အေလာင္းေဆးလား၊ စကၤာပူလား၊ ဂ်ပန္လား
ကိုကာကိုလာေအးေအး တစ္ခြက္ ငါဘယ္လို ေသာက္ရက္ႏိုင္ပါ့မလဲ
ေလ့လာရမယ္ ပညာရွာရမယ္ ဗဟုသုတၾကြယ္ရမယ္….ရမယ္….ရမယ္
ေဟာ၊ ဗ်ဴးခန္းထဲက တစ္ေယာက္ထြက္လာျပီ လက္ခါျပသြားတယ္
ငါေကာ လက္ဘက္ရည္ဖိုးတတ္ႏိုင္ပါ့မလား သူ႕အိတ္ကပ္က ပိုေဖာင္းသလား
ရိုက်ိဳးလြန္းတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ငါၾကည့္တယ္ အျခားမွ သူတို႕ မတတ္ႏိုင္တာ
စင္း ေဒၚလာလား၊ ရင္းဂစ္လား၊ ဘတ္လား၊ ယန္းလား၊ က်ပ္လား၊ ျပားလား
အမ်ားသံုးအိမ္သာမွာ သံုးျပီးသားလက္က်န္ တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႕
ဘဝဟာ အရသာရွိလိုက္တာလို႕ ငါ့ နာမည္ေခၚဖို႕ ေစာင့္ေနတယ္
မင္းနဲ႕ ငါဟာ ရထားေပၚမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ျပင္ပ ရွဳခင္းေတြကို အလွည့္က် ေျပာင္းေပးရတယ္
လမ္းေပၚထြက္ဖို႕ ငါ့တန္ဖိုးကို ႏွဴးၾကည့္တယ္
ဘယ္ေရာက္ခဲ့လဲလို႕ မိန္းမကေမးရင္ ဘယ္မွ မေရာက္ခဲ့ဘူးဆို ယံုမလား
ကမၻာၾကီးဟာ ျပားသြားျပီ ငါတို႕ေတြသာ ခ်ိန္ကိုက္ျပီးသား အလံုးေတြ။ .

ေဇယ်ာလင္း

၁၁၊ စက္တင္ဘာ၊ ၀၉

(ကဗ်ာဆိုတာျပဳလုပ္ျခင္း ကဗ်ာစာအုပ္မွ)