အံ့ဘြယ္ပဲ

`လိုက္ခရာ´ ေျခစြပ္ကေနလြတ္ေျမာက္သြားေအာင္

မိမိဆြဲခၽြတ္ေနတဲ့

 ေဟာဒီမိမိရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ေပါ့ ၊

အံ့ဘြယ္ပဲ ၊ တစ္ခ်ိန္တုန္းက မိမိရဲ႕ ဘိုးတံကိုင္ခဲ့တဲ့ လက္ရဲ႕
အခုအဆစ္ေရာင္နာျဖစ္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ ၊ ဆီဇာဆိုတဲ့
ခ်ယ္လိုတေယာၾကီးတစ္လံုးရဲ႕ ေက်းကၽြန္ေတြ ၊ ျပီးေတာ့
ေယာဟန္ ဆဘတ္စ္ခ်င္န္ ဘာ့ (က္)
သူ႔ရဲ႕ `ဆာရာဘန္း(ဒ္)´ ၊ C minor နဲ႔ တီးတဲ့ေတးစု ၊
အခုမိမိရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ကို လက္ညႇဳိးနဲ႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္
ကလိေနတယ္ ၊ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရျခင္းနဲ႔ အမွန္တရား။
ခါးကုန္းျပီး ခလုတ္ႏွိပ္လိုက္ရင္ မီးပြင့္သြားတာကို အံ့ဩရင္း ၊
လက္ထဲစာအုပ္ကိုင္လ်က္နဲ႔ အိပ္ငိုက္လာလို႔ အဲဒီမီးကို
ပိတ္လိုက္လို႔ရတယ္ဆိုတာ ကိုလည္းအံ့ဩရင္း ၊
အေမွာင္ထဲမွာျပန္ေပၚလာၾကတယ္
အဲန္ စတီဗင္န္ဆင္န္ဆိုတဲ့ ခ်ယ္လိုတီးေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလး ၊
ႏ်ဴးေဟဗင္န္က စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ ဆရာၾကီး မစၥတာ ထ႐ူး(တ္)စ္၀စ္က္
(`ထ႐ိုဇီ´လို႔ နာမည္ေျပာင္ေပးခဲ့တယ္) ၊ အဲန္ အာဘာမွာ
ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသရတဲ့ ၊ စကားႏူးႏူးညံ့ညံ့ေျပာတတ္တဲ့
ဆရာၾကီးမစၥတာ အဲဒလ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေသတာၾကာျပီ။
လွပတဲ့ ဒူရိယာ ပစၥည္းေတြထဲက သက္ရွိ၀ိဥာဥ္ေတြ။
ဟာ(ရ္) ေဟဒင္န္ ၊ ဆီေညာ္ေဘာခရီးနီး ၊ မြန္ဆီယာ ေဆာ္န္ဆဲန္နဲ႔
မစၥတာ အဲလ္ဂါ။ သူတို႔လည္း သြားၾကတာၾကာျပီေကာ။
မိမိရဲ႕ နားထိုင္းေနတာကို မိမိနားမေထာင္တတ္ခင္က
မိမိဘယ္လိုမွ တတ္ေျမာက္ေအာင္ မတီးခတ္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့
`ကြန္ခ်ာတို´ ေတြထဲမွာ သူတို႔ဆက္လက္ရွင္သန္ေနၾကတယ္။
ဒါဟာ မိမိရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္ ၊ ကဗ်ာေလ ။ ။

အဲန္ စတီဗင္န္ဆင္န္

ေဇယ်ာလင္း ဘာသာျပန္ဆိုသည္
(Poetry Review မဂၢဇင္း Vol. 101:3 Autumn 2011 မွာ ေဖၚျပပါရွိတဲ့
 ျဗိတိသွ်ကဗ်ာဆရာမ Anne Stevenson ရဲ႕ `How Astonishing --´ကဗ်ာကို ျမန္မာဘာသာျပန္တာျဖစ္ပါတယ္။)